Ahşap Sanatı

ESERLERİN GRUPLANDIRILIŞI

Kavukluk: Makam ve ünvan sahibi kişilerin özelliklerini belirten, genel olarak kaşe kumaş ve keçeden yapılan fes üzerine kumaşların sarılması ile oluşan, başa giyilen bu günün şapkasının eski adı kavuktur. Selçuklu ve Osmanlı döneminde kullanılmıştır. Kullanılmadığı zamanlar kavukluk adı verilen özel yerlerde muhafaza edilirler. Kavukluklar dekoratif amaçlı ve telefonluk olarak kullanılmaktadır.
Kullanılan desenler: rumi, rumi + hatai, geçme ve barok desenler.

Devlet Arması: Güneş, oratasında hilal ve hilalin üzerinde padişah tuğrası (imza) mızraklar, tığteberler, tabanca, top, kılıç, adaleti temsil eder, terazi ve kanun kitapları (mecelle), bereket boynuzu, kalkan (üzerinde yazı olabilir), borazan, kalkanın üzerinde saltanatın ifadesi kavuk, altta Osmanlı da kullanılan çeşitli madalyalar bulunan bir devlet armasıdır.

Paravan: Geleneksel Orta Oyununda mekan olarak ev ve bürolarda alanı ikiye ayırmak, evlerde arkası giyim mekanı olarak kullanılır. Saraylarda haremlik ve selamlığı ayırmak için de kullanılmıştır. Dekoratif amaçlı kullanıldığı için geleneksel motiflerle süslenmiştir.
Kullanılan desenler: Selçuklu geçmesi, geçme + rumi, tamamı rumili olarak taçlı ve taçsız oluşturulur.
Sehpa, Masa ve Koltuk: Bir takımın parçalarıdırlar. Düzkesim ve barok kesim olarak ikiye ayrılır. İstenilen desen işlenebilir.
Lambalık: Petrol lambalarının konulduğu yer. Kavukluğun küçüğü şeklinde oluşturulmuştur.

Rahle: Önceleri kitap okumak ve yazı yazmak için düşünülmüş hareketli ve sabit masalardır. Şimdi sadece Kuran-ı Kerim'i okumak ve dekor amaçlı kullanılır.

Tavan Göbeği: Genelde binaların salon ve oturma alanlarının tavanlarında dekoratif amaçlı olarak ve güncel olarakta ışık hüzmeleri elde etmek için arkasına ışık verilerek kullanılır. Çakma tavan, oyma ve sarkma olarak uygulanabilir. Geleneksel motiflar kullanılır.
Beşik: Halen köylerde kullanılan salıncak eski ismidir. Yörelere göre şekli değişebilir. Şehirlerde dekoratif amaçlı ve gazetelik olarak kullanılır.
Hat (Hüsn-ü Hat: güzel yazı): Genellikle Selçuklu ve Osmanlı döneminde meslek haline gelmiştir. Besmele, hadis, ayet ve Kuran yazıları gibi en çok işlenen konulardır. Bunlar dikdörtgen levha, dairesel levha, tuğra ve armudi şekli yoğunluk kazanırken düz yazı olarakta görünür.
Çerçeve: Başlıklı (taçlı) ve başlıksız olarak iki tiptir.Bunlar oymalı ve frezeli olarak tekrar ikiye ayrılır. Hertür desen işlenebilir. Çerçeve içine ayna veya resim konulabilir. Taç ve geniş yüzeylere geleneksel desenler dekopaj ve oyma tekniği ile işlenebilir.
Niş: Eski kalın taş duvarlı evlerde bazı günlük kullanılacak eşyaları koymak için açılmış dekoratif girintilerdi. Ahşap evlerde de yine ahşap oyularak dolap görevi görecek şekilde ön kısmı açık olarak sabit ve hareketli olarak yapılmış dekoratif girintilerdir.